اثربخشی رفتاردرمانی شناختی ومشاوره انگیزشی به شیوه تلفیقی برخودکارآمدی وانگیزه پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر دبیرستانی پایه اول که افت تحصیلی دارند

چکیده هدف این تحقیق بررسی تأثیر شیوه رفتاردرمانی شناختی و مشاوره انگیزشی به صورت تلفیقی بر خودکارآمدی تحصیلی و انگیزش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر سال اول دبیرستان دارای افت تحصیلی بود. روش تحقیق نیمه آزمایشی و با استفاده از طرح پیش آزمون،پس آزمون با گروه گواه بود. ابزار پژوهش حاضر پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی (mjses)و پرسشنامه انگیزش پیشرفت تحصیلی بود که توسط کرمی باغطیفونی و کرمی (1386) تهیه و هنجاریابی شده بود. با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای ابتدا از بین مدارس منطقه 5 آموزش و پرورش شهر تهران یک دبیرستان به صورت تصادفی انتخاب گردید . سپس ازبین دانش آموزان دارای افت تحصیلی در پایه اول متوسطه آن مدرسه 30نفر انتخاب شدند . سپس این 30 نفر در دو گروه آزمایش و گواه به طور تصادفی جایگزین شدند . پس از تشکیل گروهها شیوه رفتاردرمانی شناختی و مشاوره انگیزشی طی 8 جلسه5/1 ساعته اجراء گردید . اما برای گروه گواه گروه مداخله ای صورت نگرفت . در پایان جلسات ، پرسشنامه خودکارآمدی و انگیزش پیشرفت مجددا برای هردو گروه آزمایش و گواه اجراء گردید . داده های به دست آمده با استفاده از تحلیل کوواریانس و از طریق نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . یافته های تحقیق نشان داد که رفتاردرمانی شناختی و مشاوره انگیزشی به شیوه تلفیقی بر خودکارآمدی تحصیلی و انگیزش پیشرفت دانش آموزان دختر موثر بود.